fbpx

Hink-stap-sprong

hink-stap-sprong

De ouders onder onze volgers herinneren het zich zeker: een potje hinkelen. Met stoepkrijt tekende je op straat een netwerk van lijnen en cijfers en dan hinkelde je van 1 tot 10 zonder op de lijnen te stappen. Want dan was je af. Zo ongeveer voelt onze tocht van Panama naar Frans Polynesië.

Als ik dit typ zeilen we midden op het Grote Stille Blauw. En groot is die Pacific Ocean. Tussen Panama en de Marquesas liggen maar liefst 4000 zeemijlen. Net iets meer dan 1000 hebben we er nu afgelegd, nog 3000 te gaan.

Vertrek in drievoud

We zijn eigenlijk drie keer vertrokken. 15 maart lichtten we ons anker en voeren we uit Panama City weg. Dat is inmiddels meer dan 11 weken geleden. Ver kwamen we met die eerste hink-sprong niet. We maakten een tussenstop na 45 mijl op de Las Perlaseilanden om ‘nog even’ de romp van ons schip schoon te maken en de benen te strekken voor we een week of 5 aan de boot gekluisterd zouden zijn.

Maar wat slechts enkele dagen zouden zijn, bleken maar liefst negen weken te worden. Veel eerder dan verwacht maakte Covid-19 ons gevangenen op ons eigen schip. Alleen kwamen we niet vooruit maar lagen we vast in quarantaine.

hink-stap-sprong zeilreis

Noodstop op Galapagos

Na 66 lange dagen wachten, zag de situatie er in Frans Polynesië dermate hoopgevend uit, dat we besloten opnieuw los te gooien. Dit keer zouden we de grote sprong maken naar de Marquesas. Maar opnieuw bleek het ruime sop nog niet voor ons weggelegd. Onze sprong werd een hink-stap van 1000 mijl doordat we op de Galapagos eilanden een noodstop moesten maken. Tegenstroom, tegenwind, onweer en golven zorgden ervoor dat onze dieseltank compleet leeg was en voor onze fruit- en groentevoorraad gold hetzelfde. Ook onze instrumenten hadden een klap gekregen door statische elektriciteit in de lucht en moesten nagekeken worden.

hink-stap-sprong

Gelukkig verwelkomde Galapagos ons warm en hartelijk. Uiteraard mochten we nog steeds niet aan land – Galapagos valt onder Ecuador en dat land verkeert nog steeds in lockdown – maar we konden wel onze diesel en voorraden aanvullen en enkele reparaties uitvoeren. Overigens niet voordat we eerst uitvoerig door een dokter aan boord werden onderzocht.

Feest der Nederlanders

De noodstop van 36 uur (zo lang mochten we blijven) veranderde in een feeststop toen we tot onze grote verbazing door de crew van een Nederlands bergingsschip werden uitgenodigd voor een barbecue. Zij lagen ook al vele weken te wachten voor ze hun bergingsklus op Galapagos eindelijk mochten gaan uitvoeren, dus waren ze net zo verguld met ons bezoek als wijzelf.

Met een geweldig gevoel over onze 36-uurs noodstop begonnen we dan eindelijk aan onze laatste etappe: de grote hink-sprong naar de Marquesas. Nog een kleine 3000 mijl hebben we in een week of vier weg te hinkelen en dan zal onze hink-stap-sprong eindelijk compleet zijn.

La Polynesie-Française, à bientôt!

P.S. En voor degene die zich afvraagt hoe jullie dit nu kunnen lezen: we kunnen korte stukken tekst per satelliettelefoon verzenden.