Onderwijs in Canada en Koeweit

Mijn kinderen naar school bij plus 30 en min 30 en vervolgens weer in het grijze Nederland

Voor het chemische bedrijf waar mijn man werkte, werden we uitgezonden naar Koeweit en Canada, Alberta. In totaal was dit zeven jaar en de kinderen vertrokken in de leeftijd van 5 en 7 jaar.

Cursus Engels ter voorbereiding

Op een paar weken tijd moesten we een huis en school zoeken in Koeweit en daadwerkelijk verhuizen. In deze weken hebben we ook tijd kunnen besteden aan Engelse les voor de kinderen. Dit deed Berlitz en het werd gefinancierd door het bedrijf. De jongste kreeg les door middel van plaatjes kijken en te benoemen in het Engels, schrijven kon ze nog niet. Bij vertrek konden ze in het Engels vragen stellen als: mag ik naar de wc en kan je mijn moeder bellen, alstublieft.

Veel schoolkeuze was er niet. Het was zomervakantie en de scholen waren dicht. Vlak voor die vakantie had mijn man via een collega in Koeweit geregeld dat ze naar dezelfde school konden als zijn kinderen. Het was een Engelse privé school met veel kinderen en personeel uit het buitenland. Gelukkig werd ook dit betaald door het bedrijf. Koeweitse staatsscholen zijn geen optie, tenzij je wilt dat je kind goed Arabisch leert en de koran leest.

Toelatingstest Engelse privé school

Toelating op deze school werd gedaan door middel van een Engelse test, waarbij een ouder mee naar binnen kon om te vertalen. Ondanks de vele ervaring met buitenlandse kinderen vond ik het verschrikkelijk moeilijk om ze daar achter te laten voor een eerste schooldag. Ze sloegen zich er dapper doorheen ondanks dat ze nog niet veel begrepen van het Engels. De eerste weken hielpen we veel met het huiswerk en dat had alles te maken met die vreemde taal. Onze dochter zat in het eerste leerjaar en voor haar was het goed te doen. Spelenderwijs leerde ze beter de Engelse taal. Al snel leerde ze dat ze met haar blonde haren en sprekende ogen veel gedaan kreeg als het even niet duidelijk was. Bij een andere Nederlandse expat volgde ze iedere week twee uur Nederlandse les met behulp van de Wereldschool boeken die het bedrijf naar ons had laten toesturen.

Onze zoon was een ander verhaal. Het duurde lang voor hij iets begreep van het Engels. Hij werd met de dag stiller. We zochten op internet al naar een online psycholoog. Eerst hebben we ook maar extra Engelse lessen aan huis geregeld. Ook dit werd betaald door het bedrijf. Met al deze hulp ging hij de taal beter begrijpen en maakte hij vrienden, werd hij lid van een voetbalclub en werd hij langzaam weer de oude. Bewust zijn we in de kerstvakantie niet naar Nederland gegaan om de kinderen ondergedompeld te houden in hun nieuwe omgeving. Vlak voor de kerstvakantie wilde hij zijn favoriete Harry Potter boeken in het Engels lezen. Het klonk als muziek in de oren.

Van plus 30 graden naar min 30 graden

Na drie jaar woestijn werden we overgeplaatst naar Alberta met zijn strenge winters. Daar vonden we bij toeval een school waar een expat vriendin in Koeweit les had gegeven. Dit was op de laatste lesdag voor de zomervakantie dus toen die school wel een goed gevoel gaf hebben we onze kinderen meteen aangemeld. Simpelweg omdat ook deze verhuizing op het laatste moment werd geregeld en we geen tijd hadden voor vergelijking van scholen. Internationale scholen of iets dergelijks kenden ze daar niet dus de meeste leerlingen en docenten waren Canadezen. Nu was de taal geen probleem, maar meer het feit dat zij één van de weinige vreemdelingen waren in een hechte community. Begrip voor ons expat leven was er niet altijd. Wij moesten ons echt aanpassen aan de Canadese leefstijl, er was nu geen ontspannen meer aan. In Koeweit konden we veel doen met onze expat vrienden, in Canada waren nauwelijks expats. Onze zoon werd een echte footballplayer en onze dochter vond daar haar passie in kunstschaatsen.

Onze zoon bleek het nu heel makkelijk te hebben op school. Te makkelijk maar dat merkten we in eerste instantie niet op want de school vond zo’n goede, rustige leerling, wel makkelijk. Uiteindelijk werd hij getest en aangenomen op een charterschool for gifted children. Hier werd hij meer uitgedaagd en kwam helemaal tot bloei. Onze dochter kreeg haar spelling maar niet op orde ondanks dat we haar een jaar lager hadden laten instromen dan mogelijk was. We dachten dat het lag aan die ene Australische docent met zwaar accent in haar eerste leerjaar in Koeweit. Ik heb nog op school aangekaart dat het mogelijk dyslexie zou zijn, maar daar wilden ze niets van weten. Later bleek dat dyslexie alleen door een psycholoog gediagnostiseerd kan worden en haar gedrag gaf geen aanleiding om haar naar een psycholoog te sturen. Op school bleven ze haar nog wel wat helpen met taalspelletjes online.

Terug naar Nederland

Na vier mooie jaren in Alberta wilden we terug naar Nederland. Onze dochter kon starten in de brugklas en onze zoon in de bovenbouw. Hier hebben we een middelbare school die tweetalige onderwijs aanbiedt, dus dat leek makkelijk. Hun niveau heb ik zelf ingeschat. Ik had begrepen dat de highschool op het niveau van Havo zat. Onze zoon die drie jaar achter elkaar hoog scoorde op de junior high for gifted children zou dan wel mee kunnen op het vwo. Onze dochter leek  iets onder zijn niveau te zitten dus die zou starten op de havo. Bij de eerste Citotoets (in het Nederlands) in de brugklas werd ons gezegd dat ze waarschijnlijk wel zou blijven zitten of naar het vmbo zou gaan. In overleg met de orthopedagoge van school heb ik haar toch eens tweetalig op dyslexie laten testen. Het was aan de andere kant van Nederland bij Braams, maar die afstand is natuurlijk relatief als je uit Canada komt. En jawel, ze bleek echt dyslexie te hebben. Vreselijk vond ze dat maar nu kreeg ze wel de nodige hulp waardoor ze een goede leerling werd. Zitten blijven en afstromen was totaal niet aan de orde ze had zelfs nog naar het vwo gemogen, maar dat zag ze zelf niet zitten. Dat snapte ik ook wel want ze moest hard werken en vaak nog met mijn hulp voor de Nederlandse taal. Een tijdje heeft ze nog Nederlandse bijles gehad van Berlitz maar dat was geen succes doordat ze niet om konden gaan met dyslexie. De begeleiding op school bij “Nederlands tweede taal” was effectiever.

Onze zoon had het vreselijk moeilijk in VWO 4. Hij moest anders leren, had hiaten bij wiskunde en Frans was heel anders. In Canada had hij Frans leren begrijpen en praten, hier moest hij het vooral schrijven. Zijn eerste cijfer was een 1 voor Frans. Begrip kenden ze niet op school. Weer werd hij heel stil. Ik heb docenten zelf moeten uitleggen wat zijn achtergrond was. Dit hielp, ze wilden hem helpen. Hij heeft heel hard gewerkt met extra uren wiskunde en bijles Frans. In de vakanties ging hij naar een bijspijkerkamp Anderwijs en naar de nationale zomerschool. Hij is niet één keer blijven zitten, heeft opnieuw vrienden gemaakt en lijkt dit jaar zijn vwo diploma te halen. Maar daarvoor heeft hij door een diep dal moeten gaan. Zo totaal anders dan in Canada.

Engels spreken, lezen en schrijven vinden ze nog steeds fijner dan in het Nederlands. Presentaties geven gaat hun doorgaans makkelijker af dan de Nederlandse leerlingen. Fietsen naar school door weer en wind doen ze net zoals de Nederlandse leerlingen.

Mijn gouden tip: raak betrokken bij school om de schoolcultuur te begrijpen. Ik heb altijd in ouderraden gezeten, kostuums genaaid voor voorstellingen etc. Inmiddels help ik ook andere buitenlandse kinderen op deze school dus mijn betrokkenheid is niet alleen fijn voor mijn kinderen.

Nog meer verhalen lezen?

Ben je op zoek naar ervaringen van ouders? Bekijk dan ook de andere stukjes op onze website. Klik op de onderstaande link.

Daarnaast hebben we een Online schoolplein binnen Facebook opgericht. Deze groep is bedoeld voor ouders van de Wereldschool en is opgericht om met elkaar in contact te komen. Meld je gerust aan!

Volg ons ook op Facebook , Twitter en LinkedIn en blijf op de hoogte!