Irma Hop weet er alles van. In 2017 ging zij samen met haar gezin, bestaande uit twee pubers, Ties en Sophie, jongste dochter Madelief en haar man, naar Amerika. Ze vertrokken vanwege het werk van haar man (Defensie). Deze zomer gaan ze terug naar Nederland en hebben ze 4 jaar Wereldschoolonderwijs gevolgd. Als ervaren Wereldschoolmoeder heeft Irma, net als vele andere ouders, ook de uitdaging mogen ervaren van het motiveren van je kinderen voor het schoolwerk. Begrip, interesse en humor zijn Irma’s sleutelwoorden tot succes. In deze blog vertel ik je meer over Irma’s ervaring en tips.
Wereldschool in combinatie met lokale school in de Verenigde Staten
De kinderen van Irma volgen het vak Nederlands bij de Wereldschool. Madelief (10) zit daarnaast op een privéschool, Ties (15) volgde eerst de Middle school en zit nu op de High School en Sophie (16) rond dit jaar de High School af (zij heeft Nederlands vorig jaar afgerond middels een Staatsexamen). De kinderen gaan, net zoals de Amerikaanse klasgenoten, van 7:50 uur t/m 15:00 uur naar school. Daarna is het de gewoonte om 4 dagen in de week tot 18:00 uur te sporten. Dit wordt vanuit school georganiseerd. Het huiswerk van de Amerikaanse school komt daar nog bij bovenop.
Wat wordt er verwacht?
Bij aankomst in Amerika is Irma eerst zelf in de jaarplanners en lesstof gedoken van het vak Nederlands. Zo kreeg ze voor de eerste maanden een duidelijk zicht op wat er van haar kinderen verwacht werd en hoe ze dit het beste konden inplannen. Ze geeft aan dat dit essentieel is en dat ze dit iedere ouder wil adviseren.
Irma: “Het belangrijkste was, ik had als ouder een heel goed beeld van wat Sophie en Ties moesten doen. Ik wist precies, hé jongens boek lezen, want over vier weken moet je een boekverslag inleveren.”
Irma heeft daarnaast hetgeen wat in Nederland van je verwacht wordt altijd voorop gesteld, omdat ze wist dat ze gingen terugkeren. Ze maakte al snel afspraken met de Amerikaanse scholen van haar kinderen. Ties en Sophie kregen 1,5 uur per dag de mogelijkheid om op school aan hun Nederlands te werken, terwijl hun klasgenoten op dat moment een les volgde die voor hen minder van belang was. De school wilde duidelijk van Irma weten en zien waar de kinderen mee bezig waren en welke cijfers werden behaald, zodat ze dit ook konden verantwoorden.
Toon begrip en wees geïnteresseerd
Irma had daarmee al een eerste stap gemaakt richting haar kinderen. Ze was in de lesstof gedoken en wist wat haar kinderen te wachten stond (interesse), ze regelde tijd op de Amerikaanse school en liet hiermee zien dat het vak Nederlands belangrijk is (er moet tijd voor worden vrijgemaakt) en daarmee liet ze zien dat ze begreep dat het best veel is als alles na schooltijd moet gebeuren (begrip).
Dat begrip kan je ook tonen door op bepaalde momenten aan te geven dat je snapt dat het niet altijd leuk is. Dat je begrijpt dat het veel is en dat dat soms frustrerend is.
Irma: “Als ouder, neem de tijd dat ze hun ongenoegen mogen spuien, dat mag. Je mag je frustratie uiten…”
Daarnaast toont Irma ook interesse in hetgeen haar kinderen gemaakt hebben aan opdrachten. Als haar dochter haar vraagt een betoog nog even door te lezen voordat ze het inlevert, dan doet Irma dat. Ook leest ze samen met haar kinderen de gekregen feedback van de docent op de gemaakte opdrachten, zodat ze de volgende keer nog een tip daaruit kan meegeven waardoor ze een beter resultaat behalen.
Irma: “Ouders geven vaak aan: ja, ik mag mij er niet mee bemoeien. Nee dat zeggen ze (de kinderen), maar diep in hun hart vinden ze de hulp wel heel fijn.”
Humor
Irma: “Gebruik ook af en toe humor. …Laatst moest hij een sollicitatiebrief schrijven. Toen hebben we ook enorm gelachen. Hij had allerlei cursussen opgezocht op internet die hij dan zogenaamd had gedaan. Hij zei: nou ik ben echt wel heel intelligent als ik dit allemaal heb afgerond. We hebben dan ook gewoon lol met hem.”
Humor kan de dingen luchtiger maken en ervoor zorgen dat het negatieve gevoel bij je kind wegebt.
Houd zicht op het proces
Blijf er wel kort op zitten. Op het moment dat jij als ouder het overzicht verliest, zijn de kinderen ook de weg kwijt. Enerzijds is het goed je kinderen soms wat autonomie te geven, maar anderzijds moet je soms ook gewoon duidelijk zijn. Irma geeft ook aan: als je eenmaal een duidelijke afspraak maakt, ga dan niet alsnog onderhandelen. Dit is nu wat jij van je kind verwacht.
De keerzijde is dat je dat wel eerst in een goed gesprek met je kind doet. Bijvoorbeeld: “Ik snap dat het nu niet lukt, omdat…,maar ik wil dat je de toets/opdracht wel uiterlijk … inlevert.” Wees daarin dan ook consequent en blijf er dan op een positieve manier ook kort op zitten en help je kind waar nodig. Als jij als ouder tijd investeert in je kind en daarmee het schoolwerk, zal je kind dat ook eerder doen.
Tot slot
Wat ik terughaal uit het interview met Irma is dat je het vooral samen moet doen. Het is niet alleen je kind die het vak moet volgen en netjes op tijd alle opdrachten en toetsen moet inleveren. Juist jij als ouder moet hier ook in investeren, zodat je kind het gevoel heeft dat hij er niet alleen voor staat.
Realistisch zijn is daarbij ook van belang. Er wordt nou eenmaal wel wat van je kind verwacht met als doel dat hij bij terugkeer ook verder kan met leeftijdsgenoten. Daar heeft hij uiteindelijk zelf ook alleen maar een voordeel en plezier van. Het is dus een combinatie van als ouder voor je kinderen in de bres springen waar nodig, ze ondersteunen (coachen) waar nodig en duidelijke verwachtingen bespreken en uitspreken. Begrip, interesse, humor en zicht houden op het proces brengt jullie samen tot een mooi eindresultaat.
Met dank aan het open gesprek met Irma.
Iris Bonhof
Onderwijskundige